چگونه یک کودک 2 ساله را تربیت کنیم؟ - وبلاگ بام شهر

به گزارش وبلاگ بام شهر، حتی برترین والدین نیز با نحوه تربیت بچه ها نوپا مشکل دارند. این سوال که تربیت کودک 2 ساله چگونه است برای بسیاری از والدین یک سوال چالش برانگیز است. اجرای نظم و انضباط مؤثر یکی از سخت ترین و خسته نماینده ترین کارهایی است که والدین با بچه ها در هر سنی باید با آن دست و پنجه نرم نمایند، اما تربیت کودک نوپا چالش های خاص خود را دارد.

در حالی که روش های قبلی تنبیه بچه ها معمولاً شامل تنبیه های بدنی مانند کتک زدن می شد، بسیاری از والدین امروزی به روش های ملایم تر و مثبت تر علاقه مند هستند. کارشناسان می گویند که احتمالاً در مسیر درستی هستند. همانطور که انجمن روان شناسی آمریکا شرح می دهد، روش های انضباط مثبت برای بچه ها نوپا نه تنها موثر هستند، بلکه می توانند به والدین و بچه ها در زمینه احساسات، ارتباطات و حتی عزت نفس و اعتماد به نفس یاری نمایند.

همانطور که بسیاری از کارشناسان والدین می گویند، برترین راه برای تنبیه یک کودک 2 ساله با مشخص قوانین برای محافظت از کودک نوپا آغاز می گردد. این شامل قوانینی برای جلوگیری از درگیر شدن کودک شما در رفتار است که عبارت اند از:

• تهاجمی، مانند ضربه زدن؛
• خطرناک، مانند دویدن در خیابان؛
• نامناسب، مانند انداختن غذا.

بعلاوه می تواند برای والدین اطمینان بخش باشد که بدانند استراتژی های انضباط درست می تواند برای تربیت کودک 2 ساله و بچه ها نوپا و در حال رشد مفید باشد. آموزشگاه اطفال آمریکا (AAP) شرح می دهد که استراتژی های انضباطی مناسب از نظر رشد می تواند به مهارت های شناختی، اجتماعی عاطفی و عملکرد اجرایی و بعلاوه تنظیم هیجانی و رفتاری یاری کند.

تنبیه یک کودک نوپا بعلاوه در پی عواقب ناشی از نقض قوانین است. همه این ها بخشی از چیزی است که آن را رئیس خوب بودن می نامند. هیچ کس نگفته است که رئیس خوب بودن، بخصوص برای یک کودک نوپا، آسان است، اما در اینجا 14 استراتژی وجود دارد که به شما یاری می نماید یاد بگیرید چگونه به طور مؤثر یک کودک 2 ساله را نظم دهید. این استراتژی های ساده را برای مشخص و اعمال مرزها با کودک 2 ساله خود دنبال کنید.

1. نبردهای خود را انتخاب کنید

پیرسون، نویسنده کتاب معجزه نظم و انضباط (Pearson, author of The Discipline Miracle)، می گوید: اگر همواره می گویید نه، نه، نه، فرزندتان نه را که می شنود نمی تواند اولویت های شما را درک کند. به علاوه شما نمی توانید همه مسائل را در تربیت کودک 2 ساله دنبال کنید.

آنچه برای شما مهم است را تعریف کنید، محدودیت هایی را بر اساس آن مشخص کنید و پیغامدهای مناسب را به آن اضافه کنید. سپس چیزهای کوچکی که آزاردهنده هستند را در دسته چه کسی اهمیت می دهد؟ دسته بندی کنید. به عاداتی فکر کنید که احتمالاً فرزندتان با آن ها بزرگ خواهد شد مانند اصرار بر پوشیدن بنفش و فقط بنفش.

الیزابت برگر (Elizabeth Berger)، روانپزشک کودک و نویسنده کتاب تربیت بچه ها با شخصیت می افزاید: حفظ رابطه خوب با فرزندتان که در واقع کاملاً به شما وابسته است، برای رشد او مهم تر از کوشش برای وادار کردن او به واکنش هایی است که به سادگی نمی توانند پاسخ دهند. ممکن است نگران باشید که تسلیم شدن یک هیولای لوس ایجاد می نماید، اما دکتر برگر می گوید این اضطراب موجه نیست.

برای آنا لوکا (Anna Lucca) از واشنگتن دی سی، انتخاب مبارزه به این معنی بود که به دختر 1.5 تا 2ساله اش ایزابل اجازه داد قبل از چرت زدن اتاق خوابش را کثیف کند. لوکا می گوید: وقتی ایزابل از خواب بیدار شد، کتاب ها و لباس هایی را پیدا کردم که در سرتاسر زمین پراکنده شده اند، بنابراین پس از اینکه او را زمین گذاشتم، حتماً از رختخواب بلند شده تا بازی کند. من به جای اینکه بخواهم جلوی او را بگیرم و بگویم نه، نه، نه، او را مجبور کردم بلافاصله بعد از چرت زدنش اتاق را تمیز کند.

برای ایجاد تعادل، لوکا بعلاوه مراقب بود که وقتی دخترش کاری خوب انجام می داد، از جمله استفاده از لطفا یا به اشتراک گذاشتن اسباب بازی های خود با خواهر 5ماهه خود، او را تحسین کند. او می گوید: امیدواریم که تقویت مثبت، ایزابل را تشویق کند که بیشتر رفتار خوب و کمتر رفتار بد را انجام دهد.

2. محرک های کودک خود را بشناسید

بعضی از رفتارهای نادرست در تربیت کودک 2 ساله قابل پیشگیری هستند. اگر بتوانید پیش بینی کنید که چه چیزی باعث آن می گردد و از قبل یک برنامه بازی ایجاد کنید. این استراتژی برای ژان نلسون (Jean Nelson) از پاسادنا، کالیفرنیا، پس از اینکه پسر 2 ساله اش از باز کردن دستمال توالت در سالن لذت برد و در حالی که رول پشت سر او باز می شد، می خندید، جواب داد.

نلسون می گوید: دو بار اول که لوک این کار را انجام داد، به او گفتم نه، اما وقتی برای بار سوم این کار را انجام داد، دستمال توالت را به قفسه ای بلند در حمام بردم که او نمی توانست به آن برسد. برای یک کودک نوپا، کشیدن دستمال توالت تفریح غیرقابل مقاومتی است. برداشتن آن از سر راهش راحت تر از دعوا کردن بر سر آن بود.

بنابراین اگر کودک نوپای شما مستعد برداشتن قوطی ها از قفسه های فروشگاه های مواد غذایی است، در حین خرید اسباب بازی هایی برای او بیاورید تا با آن ها بازی کند. اگر کودک 2 ساله شما حیوانات عروسکی خود را در هنگام بازی در خانه به اشتراک نمی گذارد، قبل از رسیدن دوستان آن ها را از منطقه بازی مشخص شده خارج کنید. اگر کوچولوی شما دوست دارد روی دیوارها نقاشی بکشد، مداد رنگی ها را در کشوی دور از دسترس قرار دهید و اجازه ندهید بدون نظارت استفاده شوند.

3. پیشگیری را تمرین کنید

دکتر هاروی کارپ (Harvey Karp)، نویسنده کتاب کلاسیک تربیتی The Happiest Toddler on the Block، می گوید بعضی از بچه ها زمانی که گرسنه، خسته یا ناامید هستند، بازی می نمایند. اگر کودک شما صبح ها تمایل دارد شاد و پرانرژی باشد اما بعد از ناهار خسته و بدخلق است، برنامه سفر به فروشگاه و دیدار با پزشک را برای صبح بگذارید، زمانی که در برترین حالت خود است.

او را برای هر گونه تجربه تازه آماده کنید و شرح دهید که انتظار دارید چگونه عمل کند. تغییر برای بعضی از بچه ها نیز می تواند سخت باشد، بنابراین در صورت امکان به آن ها زمان زیادی بدهید تا خود را با تغییر وفق دهند. به عنوان مثال، وقتی می دانید که یک بازی در شرف خاتمه است، بگویید: چند دقیقه دیگر باید اسباب بازی ها را برداریم و آماده رفتن به خانه شویم. هرچه کودک بیشتر احساس آمادگی کند، احتمال اینکه سر و صدایی برای تغییرات ایجاد کند کمتر است.

4. ثابت و بی تفاوت باشید

کارشناسان بر اهمیت سازگاری با آنچه مجاز و غیرمجاز است و عواقب مخالفت با قوانین خانه در تربیت کودک 2 ساله تاکید دارند.

کلر لرنر (Claire Lerner)، متخصص رشد کودک و نویسنده کتاب چرا فرزند من مسئول است؟، می گوید: بچه ها در سنین 2 تا 3 سالگی سخت کار می نمایند تا بفهمند رفتارشان چگونه بر افراد اطرافشان تأثیر می گذارد. او می افزاید: اگر واکنش شما به موقعیتی مدام تغییر کند، یک روز به فرزندتان اجازه دهید توپی را در خانه پرتاب کند و روزی دیگر این کار را نکنید، آن ها را با سیگنال های مختلف به اشتباه می اندازید.

خنثی ماندن در صورت امکان نیز می تواند مفید باشد، بخصوص هنگامی که با بچه ها نوپا سروکار دارید که طبیعتاً می خواهند به همه چیز دست بزنند.

وقتی رفتار کودک نوپا واکنشی را برمی انگیزد، مخصوصاً یک واکنش بزرگ مانند صدای بلندتر از حد معمول، می تواند رفتار را هیجان انگیزتر کند، زیرا واکنش بزرگ سالان تقویت نماینده است و در واقع همان چیزی است که احتمالاً در پی آن هستند. در عوض، تا جایی که ممکن است بی تفاوت باشید. عدم ارائه واکنش، رویکرد مؤثرتری برای یاری به توقف رفتار است.

• یک هشدار: در سن 2 سالگی، بسیاری از بچه ها یاد می گیرند که عزم والدین خود را با شیرین بودن متزلزل نمایند. اجازه ندهید تاکتیک های آن ها شما را از ثابت قدم بودن و استواری منحرف کند. مهم نیست چقدر دوست داشتنی هستند. اگر همواره یکسان پاسخ دهید، احتمالاً بعد از چهار یا پنج بار پیغام را دریافت خواهند کرد. فقط مطمئن شوید که پاسخ شما آرام و محکم است.

5. احساساتی نشوید

مطمئناً وقتی کودک نوپا دم سگ را می گیرد یا به صورت خواهرش می کوبد، آرام ماندن سخت است. اما اگر در تربیت کودک 2 ساله از عصبانیت فریاد بزنید، پیغامی که می خواهید بفرستید گم می گردد و شرایط به سرعت تشدید می گردد. یک واکنش عصبانی فقط ممکن است ارزش تفریح را برای کودک شما افزایش دهد، بنابراین در برابر اصرار برای بلند کردن صدای خود مقاومت کنید.

مؤسسه Child Mind شرح می دهد که وقتی والدین فریاد می زنند، بچه ها ممکن است روی صدا و لحن صدایشان تمرکز نمایند، به جای آنچه که والدین واقعاً می خواهند بگویند. علاوه بر این، فریاد زدن مداوم بر سر بچه ها می تواند در درازمدت به عزت نفس آن ها آسیب برساند.

دکتر برگر توصیه می نماید که هدف کنترل فرزندتان را با هدف کنترل شرایط معامله کنید. این ممکن است به معنای تنظیم مجدد ایده های شما درباره چیزهایی باشد که مجاز است. تا زمانی که خود انضباطی فرزندتان فرصتی برای رشد بیشتر پیدا کند. ممکن است لازم باشد انتظارات خود را از صبر و کنترل خود تا حدودی کاهش دهید. اگر هدف شما حفظ کردن آرامش روز است. تا وقتی که فرصت های کمتری برای احساس ناامیدی برای هر دوی شما وجود داشته باشد، این یک مسیر سازنده خواهد بود.

هنگامی که کودک تقریباً 3 ساله شما برای 100 شب متوالی از مسواک زدن خودداری می نماید، نفس عمیقی بکشید، تا سه بشمارید و تا سطح چشم کودک خود پایین بیایید. قاطعانه با آن ها صحبت کنید و در شرح آنچه که می خواهید آن ها انجام دهند مختصر باشید.

6. گوش کنید و تکرار کنید

بچه ها وقتی می دانند شنیده شده اند، احساس بهتری پیدا می نمایند، بنابراین هر زمان که ممکن است، احساسات آن ها را تأیید کنید و نشان دهید که نگرانی های فرزندتان را درک می کنید. اگر راه چاره مطمئن یا منطقی وجود نداشته باشد (مثلاً، آن ها بخواهند روی صندلی ماشین خود سوار شوند بدون اینکه خم شوند) ممکن است لزوماً مشکل را حل نکنید، اما ممکن است عصبانیت آن ها را کاهش دهد و درگیری را خنثی کند.

اگر بچه هایتان در خواربارفروشی غر می زنند، زیرا نمی گذارید کلوچه ها را باز نمایند، ممکن است چیزی شبیه این بگویید: به نظر می رسد از دست من عصبانی هستی، زیرا تا زمانی که به خانه برسیم نمی گذارم کوکی ها را باز کنی. عصبانی بودن اشکالی ندارد، اما ناله کردن یا داد زدن اشکال دارد.

7. به جای نبایدها روی بایدهای ساده تمرکز کنید

اگر شما هم مانند بسیاری از والدین هستید، ممکن است سعی کنید وقتی فرزندتان قوانین را زیر پا می گذارد برای او استدلال کنید، درباره اشتباهاتش شرح دهید و تهدیدهای مفصلی درباره امتیازاتی بکنید که اگر دست از بدرفتاری نکشند از دست خواهند داد. اما به عنوان یک استراتژی انضباطی، این رویکرد (به نام حرف زدن آشکار) به میزان احساساتی شدن بیش از حد بی اثر است.

چرا؟ چون یک کودک 18 ماهه توانایی شناختی برای درک جملات پیچیده را ندارد و یک کودک 2 یا 3ساله مهارت های زبانی بهتری دارد، اما هنوز برای جذب آنچه می گویید کمبود توجه دارد. به علاوه، تمرکز بر موارد منفی مثل نباید، جایگزین واضحی را که در آن لحظه به آن احتیاج دارند را برای آن ها فراهم نمی نماید.

به جای گفتن پریدن ممنوع، به آن ها بگوییم که می خواهید چه کاری انجام دهید. مثلاً ما روی زمین می پریم. اگر یک کودک 18ماهه ضربه محکمی بزند، باید از واکنش زیاد صرف نظر کنیم و بگوییم از دست ها را به نرمی استفاده کن. اگر او به تکاپو ادامه می دهد، از مسیر خارج شوید و با لحنی خنثی بگویید نمی گذارم مرا بزنی و در صورت لزوم دست او را بگیرید.

در سن 3 سالگی، بچه ها دلیل و معلول را درک می نمایند، بنابراین عواقب رفتار و انتظارات رفتاری را بیان کنید: دندان های شما احتیاج به مسواک زدن دارند. شما می توانید آن ها را مسواک بزنید یا من می توانم آن ها را برای شما مسواک بزنم. شما تصمیم بگیرید. هر چه بیشتر طول بکشد، زمان کمتری برای خواندن دکتر سئوس خواهیم داشت. گزینه دیگر: دندان های شما احتیاج به مسواک زدن دارند. می توانید آن ها را هم اکنون یا در پنج دقیقه مسواک بزنید. شما تصمیم می گیرید.

8. گزینه های پیشنهادی

وقتی کودکی از انجام کاری امتناع می ورزد یا انجام آن را متوقف می نماید، مسئله واقعی معمولاً کنترل است. شما آن را دارید و آن ها آن را می خواهند. هر زمان که ممکن است، با ارائه مجموعه ای محدود از انتخاب ها، به کودک نوپای خود کمی کنترل بدهید.

مطمئن شوید که انتخاب ها برای شما محدود، خاص و قابل قبول هستند. سوالات باز مانند از کجا می خواهید آغاز کنید؟ ممکن است برای فرزند شما طاقت فرسا باشد و انتخابی که برای شما قابل قبول نیست، تنها تعارض را تشدید می نماید.

بنابراین به جای اینکه به فرزندتان دستور دهید اسباب بازی هایش را تمیز کند، از او بپرسید: دوست داری اول کدام را برداری، کتاب ها یا بلوک ها؟

سخن آخر

هر والدی هر از گاهی بخصوص در تربیت کودک 2 ساله احساس خشم می نماید. اگر به آن نقطه رسیدید، به جای اینکه در مقابل فرزندتان درباره آن صحبت کنید، برای حمایت و مشاوره به والد دیگر، روان پزشک یا یک دوست قابل اعتماد مراجعه کنید. درمان حرفه ای نیز یک گزینه مفید است.

منبع: Parents