خبرنگاران نگاهی به تجارت با جان کوهنوردان در نپال - وبلاگ بام شهر

به گزارش وبلاگ بام شهر، تهران-خبرنگاران- دولت نپال با به تعویق انداختن اجرای قوانین سختگیرانه امنیتی برای کوهنوردان علاقمند صعود به اورست، به تجارت با جان این کوهنوردان ادامه می دهد.

روزنامه نیویورک تایمز در یادداشتی با اشاره به این تصمیم جدید دولت نپال می نویسد: تصویر صدها کوهنوردی که در نزدیکی قله اورست بر روی پرتگاهی با ارتفاع چند هزار فوتی با تکیه بر یک طناب کوهنوردی به دام افتاده و با خالی شدن کپسول های اکسیژن چند نفر از آنان جان خود را از دست دادند، دنیا را شوکه و خشمگین کرد.

ازدحام جمعیت در فصل کوهنوردی بهار گذشته که یکی از مرگبارترین فصل ها برای مرتفع ترین قله زمین بود، آنچه که سالهاست کوهنوردان باتجربه و حرفه ای می گویند را تایید کرد: غرور، کوهنوردان بی تجربه، مبالغ بالای ورودی و سوء مدیریت مزمن، اورست را به سیرکی در ارتفاع 8 هزار و 839 کیلومتری زمین تبدیل نموده است.

پس از خاتمه این فصل، دولت نپال از وضع قوانین امنیتی سختگیرانه برای منع ورود کوهنوردان بی تجربه، کاهش جمعیت حاضر در اورست و جلوگیری از بروز یک ازدحام و تجمع دیگر اطلاع داد که در سال 2019 جان 11 تن را گرفت.

اما حال مقامات می گویند که این قوانین جدید در فصل کوهنوری پیش رو که از آوریل شروع می گردد و تا ماه مه ادامه دارد، اجرایی نخواهد شد. با وجود نظارت های بین المللی و فشارهای شدید از سوی گروه های کوهنوردی برای سختگیری های بیشتر در فرآیند صعود گروه ها به قله اورست، دولت نپال می گوید این قوانین جدید قبل از عملی شدن احتیاج به بازنگری بیشتر دارند.

کدر بهادر ادیکاری وزیر گردشگری نپال می گوید قوانینی که اوت گذشته طرح شد هنوز به تصویب چندین سازمان دولتی از جمله وزارت دفاع، دارایی، حفظ جنگل ها و خاک و مجلس این کشور نرسیده است.

وی گفت که مقامات نپال همچنین باید نظر متصدیان هیات های اعزامی کوهنوردان را درباره بعضی از محدودیت های اعمال شده جویا شوند. این در حالی است که کوهنوردان منتقد می گویند که دخالت این شرکت ها به دلیل سودی که از این ماجرا می برند باید در گفتگوها و مذاکرات در این باره محدود گردد.

به عقیده سانتا بیر لاما رئیس انجمن مستقل کوهنوردی نپال که در تدوین مقررات ایمنی جدید دست داشت، مسائل مالی نپال یکی از دلایل مهم پشت به تعویق افتادن اعمال قوانین جدید است.

وی می گوید مقامات نپال اگر می خواستند می توانستند این قوانین را طی چند هفته تصویب نمایند اما مجوزهای صعود- که برای بالا رفتن از اورست نفری 11 هزار دلار هزینه دارد- یک جریان نقدی مهم برای نپال که یکی از فقیرترین کشورهای آسیا است، فراهم می نماید.

لاما در این باره می گوید: اگر مسئله ای به وجود بیاید، وزیر گردشگری باید شخصاً مسئولیتش را برعهده بگیرد. هیچ کس نمی خواهد به نپال بیاید تا بمیرد.

در ضلع شمالی کوه اورست که در کشور چین واقع شده است، مقررات ایمنی سختگیرانه تری اجرا می گردد. اما دریافت مجوز صعود به اورست از نپال که بیشتر آمار صعود را به خود اختصاص داده، کمترین محدودیت ها را دارد. بعضی از متصدیان صعود به اورست در نپال متهم شده اند که بدون توجه به میزان مهارت، هر کسی را از این کوه بالا می برند. به علاوه، اردوهای کوهنوردی در انتخاب زمان صعود خود آزادند. اغلب این اردوها یک بازه زمانی محدود در ماه مه هر سال را برای این کار انتخاب می نمایند تا گرفتار وزش بادهای شدید در کوه نشوند، کاری که به نوبه خود شلوغی و ازدحام جمعیت را تشدید می نماید.

با این حال به گفته وزیر گردشگری نپال محدود کردن تعداد مجوزهای کوهنوردی صادر شده از جمله اقداماتی است که فعلا از بین گزینه های موجود کنار گذاشته شده اند. مقامات دولت نپال سال گذشته سوای 100 ها نیروهای پشتیبانی، با شکستن رکوردهای پیشین، 381 مجوز صعود برای اورست صادر کردند.

شمار مجوزهای صادره از سال 2000 به طور مداوم افزایش یافته و به گفته بسیاری از کوهنوردان اورست را مسدود و از کنترل خارج نموده است.

مقامات نپال پیش بینی می نمایند که در فصل کوهنوری آینده بیش از 400 مجوز صعود صادر نمایند. دولت نپال حتی زمان مشخصی نیز برای اجرای دیگر قوانین پیشنهادی از جمله ملزم شدن مشتریان شرکت های کوهنوردی به اثبات این که تجربه کوهنوردی در ارتفاع بالا را دارند و یا دستکم 35 هزار دلار برای این کار پرداخت نموده اند، نیز ارائه نداده است. پرداخت این مبلغ تا حدودی تضمین می نماید که کوهنوردان کپسول اکسیژن و راهنمای کافی در راه صعود خود به اورست را در اختیار خواهند داشت هرچند به گفته بعضی از کوهنوردان باتجربه، این قوانین همچنان ناقص هستند.

در بخش دیگری از این گزارش آمده است: به گفته کوهنوردان نظم و قانون به تدریج در اورست از بین رفته است. در گذر سال ها همزمان با تجاری شدن این کوه، اردوهای کوهنوردی از تیم های کوچک کشوری به گروه های بزرگتر از گردشگران ثروتمند تبدیل شده است که بعضی از آنان چنان بی تجربه اند که حتی نمی دانند چطور باید از کرامپون یا یخ شکن استفاده نمایند.

متصدیان مالی صعود به اورست در کاتماندو پایتخت نپال نیز سریعا رشد نموده و تخفیف های بالایی را در ازای کاهش بار و به همراه آوردن کپسول های اکسیژن کمتر برای مشتریانشان، پیشنهاد می دهند. این در حالی است که در ارتفاعات اورست هوا چنان رقیق است که تقریباً هر کوهنورد برای رسیدن به قله به کپسول اکسیژن اضافی احتیاج پیدا می نماید.

اعضای ارتش نپال در حال حمل کپسول های اکسیژن خالی جمع آوری شده از قله اورست

ماموران دولتی و رسانه ها سال گذشته شبهاتی را درباره ایمنی کپسول های اکسیژن بازیابی شده از کوه اورست مطرح کردند. آنالیز ها نشان داد که بسیاری از این کپسول ها در بازار سیاه پر شده بودند یا آنقدر قدیمی بودند که اکسیژن از دریچه هایشان نشت می کرد و کوهنوردان را در معرض خطر ابتلا به ورم مغزی قرار می داد. ورم مغزی به عنوان افزایش مایع داخل مغز تعریف شده و یکی از شایعترین دلایل مرگ کوهنوردان در اورست است.

افزون بر این، کوهنوردانی که پیروز به فتح قله اورست شده اند از آن شکایت دارند که جمعیت روبه رشدی از معتادین به آدرنالین فعال در اینستاگرام که بسیاری از آنها تجربه چندانی از کوهنوردی در ارتفاع بالا ندارند، جان نیروهای پشتیبانی نپالی را که معمولاً از گروه قومی شرپا هستند، به خطر می اندازند.

کامی ریتا شرپا کوهنورد نپالی که تا به امروز 24 مرتبه قله اورست را فتح نموده است، می گوید: سختگیری ها باید بیشتر گردد. باید از ورود کوهنوردان بی تجربه به اورست جلوگیری گردد.

در بحبوحه تمرکزها بر مساله ایمنی، بعضی از شرکت های کوهنوردی می گویند که صرف نظر از سیاست های دولت نپال، مقررات سختگیرانه تری را اعمال خواهند کرد.

مینگما شرپا مدیر یکی از این شرکت ها می گوید که شرکت وی از این پس صعود به اورست را برای کوهنوردان علاقمند منوط به این شرط می نماید که پیش تر دستکم به یک قله با ارتفاع بیشتر از 6 هزار متر صعود نموده باشند.

اما به عقیده لال بهادر جیرل از راهنمایان کوهستان در نپال، این گام های تدریجی برای اصلاح وضع خطرناک در اورستی که در روزهای گرم تابستان هم دمای آن به زیرصفر می رسد، کافی نیست.

جیرل و تیم 11 نفره همراهش ماه مه سال گذشته در ازدحام جمعیت کوهنوردان در اورست گرفتار شدند. هوای صاف صبحگاهی انبوهی از کوهنوردان را به صعود از این کوه ترغیب نموده بود. کوهنوردان برای دریافت عکس سلفی بر روی قله که تقریباً به اندازه دو میز پینگ پنگ است و سطح اکسیژن آن تنها یک سوم اکسیژن سطح دریاست، یکدیگر را هل می دادند و به هم تنه می زدند. با توجه به این که تعداد زیادی از کوهنوردان به یک طناب کوهنوردی وصل شده بودند، بعضی از آن ها نتوانستند قبل از تمام شدن اکسیژن به پایین برسند و سقوط کردند.

جیرل پس از رسیدن به قله فهمید که سطح اکسیژن کپسولش به طرز خطرناکی پایین است. در راه برگشت به پایین که به دلیل ازدحام جمعیت چهار ساعت بیش از حد معمول طول کشید، او دستکشش را برای تعویض کپسول اکسیژن درآورد. بعد از چند ساعت که به محل امن رسید، دو انگشت دستش به طور کامل بی حس شده بودند. چند روز بعد وی این دو انگشت را به دلیل سرمازدگی از دست داد.

این راهنمای کوهستان می گوید: حماقت در اورست بیداد می نماید و متأسفانه دولت (نپال) در این باره هیچ کاری نمی نماید. آنها فقط مجوز صادر می نمایند و مبالغی را تحت عنوان کپی رایت جمع می نمایند.