همه جیز راجع به بیماری سارکوپنیا - وبلاگ بام شهر

به گزارش وبلاگ بام شهر، کم ماهیچگی یا سارکوپنیا به از دست رفتن و زوال توده ماهیچه های اسکلتی بدن به علت افزایش سن می گویند. انسان ها پس از حدود 30 سالگی در هر ده سال بین 3 تا 8 درصد از توده عضلانی خود را از دست می دهند.به این ترتیب ﺗﺎ سنین بالا مثلاً 80 ﺳﺎﻟﮕﯽ قسمت زیادی از ﻋﻀﻼﺕ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﯽﺭﻭﺩ.

سارکوپنیا

سارکوپنیا به معنای واقعی کلمه به معنای عدم گوشت است که شامل از بین رفتن توده عضلانی بدن و جایگرینی آن با چربی می باشد. سارکوپنیا بیشتر به دلیل فرایند طبیعی پیری رخ می دهد. این کاهش عضله با خطر عواقب جانبی مانند ناتوانی جسمی، کیفیت پایین زندگی و مرگ همراه است. سارکوپنیا یک بیماری شایع و وابسته به سن تلقی می گردد که 10٪ از بزرگسالان بالای 50 سال را درگیر می نماید.

بعد از سن میانسالی، بزرگسالان به طور میانه سالانه 3٪ از قدرت ماهیچه ای خودشان را از دست می دهند. به همین دلیل متأسفانه، افرادی که به سارکوپنیا مبتلا هستند در مقایسه با افراد عادی، امید به زندگی کمتری دارند.

سارکوپنیا می تواند در توانایی فرد برای انجام کارهای روزمره مانند بالا رفتن از پله ها، بلند کردن اجسام و راه رفتن تأثیر داشته باشد.

اگرچه برخی از دلایل سارکوپنیا نتیجه طبیعی پیری می باشد. اما برخی دلیل های آن قابل پیشگیری و کنترل است. در حقیقت، یک رژیم غذایی سالم و ورزش منظم می تواند سارکوپنیا را معکوس کند و طول عمر و کیفیت زندگی فرد را افزایش دهد.1

انواع سارکوپنیا

سارکوپنیا اولیه وابسته به سن است و هیچ دلیل آشکار دیگری ندارد.

سارکوپنیا ثانویه از شرایط جانبی دیگر ناشی می گردد.

با افزایش سن، تغییرات خاصی در بدن رخ می دهد که در مقدار و شدت سارکوپنیا نقش دارند. به عنوان مثال، هرچه فرد سالمندتر شده، توانایی بدن او در فراوری پروتئین های رشد کاهش یافته و سلول های عضلانی فرد کوچک تر می شوند.

علاوه بر آن، تغییرات هورمونی وابسته به سن مانند سطح تستوسترون و فاکتور رشد انسولین می تواند به کاهش حجم عضلات منجر گردد.1

نشانه های کم ماهیچگی

نشانه های کم ماهیچگی در نتیجه از بین رفتن قدرت عضلانی شکل می گیرند. نشانه های اولیه شامل احساس ضعف جسمانی، و دشواری در بلند کردن اجسامی که تا پیش از این به راحتی صورت می گرفت، می شوند.

آزمایش قدرت پنجه دست در برخی مطالعات برای یاری به تشخیص کم ماهیچگی مورد استفاده قرار گرفته و ممکن است در برخی کلینیک ها نیز از این روش یاری گرفته گردد.

کاهش قدرت ممکن است خود را به روش های دیگر از جمله پیاده روی آرام تر، خستگی سریع و آسان و علاقه کمتر به فعال بودن نشان دهد.

کاهش وزن بدون دلیلی تعیین نیز می تواند یکی از نشانه های کم ماهیچگی باشد.2

تشخیص سارکوپنیا

پزشکان اغلب براساس علائمی که فرد بیان می نماید، سارکوپنیا را تشخیص می دهند.

در برخی موارد، پزشک ممکن است یک آزمایش جذب اشعه ایکس انرژی مضاعف (DXA) و آزمایش سرعت پیاده روی را برای فرد توصیه کند.

DXA از اشعه X کم انرژی برای مقدار گیری توده اسکلتی استفاده می گردد و معمولاً برای سنجش تراکم استخوان و آزمایشات پوکی استخوان کاربرد دراد.1

درمان سارکوپنیا

با وجود اینکه سارکوپنیا بر کیفیت زندگی و امید به آن اثر منفی می گذارد، اما افراد می توانند با رعایت نکاتی این عارضه را به تأخیر بیندازند. بسیاری از عوامل مؤثر در ایجاد سارکوپنیا با افزایش سن مرتبط هستند، اما از بروز برخی دیگر از این عوامل می توانیم جلوگیری کنیم. رژیم غذایی سالم و فعالیت ورزشی منظم فرایند سارکوپنیا را به تأخیر می اندازد.

درمان اصلی سارکوپنیا ورزش، به ویژه تمرین های مقاومتی یا قدرتی است. این تمرین ها که با وزنه و طناب های مقاومتی انجام می شوند قدرت و تحمل عضلات را افزایش می دهند.

تمرین های مقاومتی به سیستم عضلانی عصبی و هورمونی یاری می نمایند. بعلاوه در افراد مسن، توانایی تبدیل پروتیین به انرژی را در کمتر از دو هفته بهبود می بخشند.

تعداد، شدت و تناوب تکرار تمرین ها برای رسیدن به برترین نتیجه و کمترین آسیب بدنی مهم است. توصیه ما این است که این تمرین ها را زیر نظر یک متخصص فیزیوتراپی یا مربی و در قالب یک برنامه ورزشی اصولی انجام دهید.

برای درمان سارکوپنیا ترجیح بر این است که دارو استفاده نگردد؛ با این حال بر روی برخی داروها مطالعاتی صورت گرفته است. از جمله:

● اوروکورتین 2: این دارو از آتروفی عضلات در کسانی که داروهای خاص مصرف می نمایند یا به دلایلی اعضای بدنشان در گچ است، پیشگیری می نماید. استفاده از آن برای ایجاد توده عضلانی در انسان هنوز مطالعه نشده است و توصیه نمی گردد.

● مکمل های تستوسترون

● مکمل های هورمون رشد

● داروهایی برای درمان سندرم متابولیک (از جمله مقاومت انسولینی، چاقی و فشار خون بالا)

این داروها جای تمرین های ورزشی مقاومتی را نمی گیرند و اگر قرار بر استفاده از آنها باشد حتما همراه با دستورهای ورزشی تجویز می شوند.3

چهار ماده مغذی که با کم ماهیچگی مبارزه می نمایند

کمبود کالری، پروتئین یا برخی انواع ویتامین ها و مواد معدنی می تواند خطر از دست دادن عضله را افزایش دهد. با این وجود، حتی اگر با کمبود مواد مغذی روبرو نیستید، دریافت دوزهای بالاتر از برخی مواد مغذی کلیدی می تواند رشد عضلات را بهبود بخشیده یا فواید ورزش را افزایش دهد.

پروتئین

دریافت پروتئین به صورت مستقیم از رژیم غذایی به ساخت و تقویت بافت عضلانی یاری می نماید. با افزایش سن، عضلات انسان نسبت به این سیگنال مقاوم تر می شوند و از این رو، برای رشد عضلانی به مصرف پروتئین بیشتر احتیاج است.

اسید آمینه لوسین به طور ویژه برای تنظیم رشد عضلانی مهم است. منابع سرشار از لوسین شامل پروتئین کشک، گوشت، ماهی و تخم مرغ و بعلاوه پروتئین سویا می شوند.

ویتامین D

کمبود ویتامین D با کم ماهیچگی پیوند خورده است، اگرچه دلایل آن به طور کامل تعیین نشده اند. مصرف مکمل های ویتامین D می تواند قدرت عضلانی را افزایش داده و خطر از دست دادن آن را کاهش دهد.

اسیدهای چرب امگا - 3

مصرف اسیدهای چرب امگا-3 به وسیله غذاهای دریایی یا مکمل ها رشد عضلانی را افزایش خواهد داد. ویژگی های ضد التهابی اسیدهای چرب امگا-3 ممکن است در این زمینه نقش داشته باشند. با این وجود، برخی پژوهش ها نشان داده اند که اسیدهای چرب امگا-3 ممکن است به صورت مستقیم نیز سیگنال رشد عضلانی را ارسال نمایند.

کراتین

کراتین پروتئین کوچکی است که به طور طبیعی در کبد فراوری می گردد. اگرچه بدن به مقدار کافی کراتین فراوری می نماید تا از کمبود آن جلوگیری گردد، دریافت این ماده مغذی از رژیم غذایی یا مکمل ممکن است به سود رشد عضلانی باشد. احتمالا کراتین به تنهایی برای کم ماهیچگی مفید نیست و به همراه ورزش نتایج بهتری را ارائه می نماید.2

پینوشتها

1.www.pezeshket.com

2.www.beytoote.com

3.www.behpu.com

منبع: راسخون