چگونه چاق بودن به یک بیماری تبدیل شده است؟ ، درمانش چیست؟ - وبلاگ بام شهر

به گزارش وبلاگ بام شهر، به محیط چاقی که همه ما اکنون در آن زندگی می کنیم خوش آمدید. همان طور که پارک کردن هر روز یک ون فروش بستنی خارج از مدرسه باعث می گردد که تعداد بیشتری از دانش آموزان مدرسه بستنی بیشتری بخورند، مغازه ها و فروشگاه های مواد غذایی ما نیز مملو از انواع محصولاتی هستند که انتخاب های بد را برایمان آسان تر نموده اند انتخاب هایی که دقیقا منجر به چاقی بیش تر می شوند.

به گزارش وبلاگ بام شهر به نقل از دیلی تلگراف، دست کم این یکی از دلایلی است که نشان می دهد چرا افراد جامعه دچار اضافه وزن شده اند. براساس گزارش سرویس سلامت ملی بریتانیا (NHS) تخمین زده شده که 25 درصد از بزرگسالان دچار چاقی هستند. پیش بینی می گردد تا سال 2030 میلادی این رقم در بریتانیا به 35 درصد افزایش یابد. سرویس سلامت ملی بریتانیا اشاره نموده که چاقی یک مسئله بهداشتی پیچیده و با دلایل و علل بسیار است.

سرویس سلامت ملی بریتانیا هنوز چاقی را به عنوان را یک بیماری طبقه بندی ننموده است. با این وجود، تعداد زیادی از کارشناسان و سازمان های سلامت بر این باورند که باید به چاقی به مثابه یک بیماری نگریست. سازمان بهداشت جهانی، مجلس اروپا و انجمن پزشکی آمریکا (AMA) پیش تر از اصطلاح بیماری برای توصیف چاقی استفاده نموده اند در حالی که پیش تر از چاقی به مثابه شکست اراده فردی یاد می شد.

بار ها به ما گفته شده که اگر صرفا یک رژیم غذایی سالم و متعادل داشته باشیم و به صورت منظم ورزش کنیم می توانیم کم و بیش از چاق شدن یا کاهش وزن اضافی خودداری کنیم. توصیه رسمی در بریتانیا کماکان همین است. البته این توصیه برای بسیاری از افراد صدق می نماید. با این وجود، همان گونه که سرویس سلامت ملی بریتانیا اشاره می نماید مشکل چاقی افزایش یافته، زیرا محیطی که ما در آن زندگی می کنیم تغذیه سالم و انجام فعالیت بدنی کافی را برای بسیاری از مردم سخت می نماید.

هم چنین، درک ما از نقش ژنتیک در خصوص چاقی مرز بین مسئولیت شخصی و مصیبت خارج از کنترلمان را مبهم می سازد. دکتر سایمون کورک مدرس ارشد فیزیولوژی از دانشگاه آنگلیا راسکین می گوید: من فکر می کنم جامعه علمی به خوبی با این دیدگاه که چاقی یک بیماری است هماهنگی دارد. ما مدت هاست که دریافته ایم اضافه وزن بدن به علت انتخاب شخصی نیست بلکه ترکیبی از ژنتیک، فیزیولوژی و محیط می باشد.

او می افزاید: من اغلب وزن بدن را مانند فشار خون تصور می کنم. اگر فشار خون شما خیلی بالا رفت از دارو برای پایین آوردن مصنوعی آن استفاده می کنیم. وزن بدن تقریبا به همین روش تنظیم می گردد و حول محور چیزی که ما آن را نقطه تنظیم می نامیم برنامه ریزی شده است. بنابراین، برای بیشتر قریب به اتفاق افراد چه وزن کمی داشته باشند و چه دچار اضافه وزن و چاقی باشند وزن بدن آنان ثابت است. بدن شما سعی می نماید از وزن طبیعی بدن تان محافظت کند.

دکتر کورک می گوید: ممکن است پیروز شوید وزن خود را به طور موقت کاهش دهید، اما ثابت نگه داشتن آن بسیار سختتر است. دلایل این امر مرتبط با تعامل بین ژنتیک و محیط است.

صد ها نوع ژن وجود دارند که به نوعی با وزن بدن مرتبط هستند. بنابراین، بسیاری از افراد در برابر افزایش وزن آسیب پذیری ژنتیکی دارند. در دنیایی که غذا های پرانرژی که سرشار از کربوهیدرات های تصفیه شده، چربی های اشباع شده و نمک و فیبر رژیمی کم هستند به طور گسترده در دسترس می باشند تا جایی که اجتناب از آن غیر ممکن به نظر می رسد محیط زندگی بسیاری از افراد حفظ وزن سالم را برای آنان غیر ممکن می سازد.

دکتر کریس ون تولکن نویسنده کتاب افراد فوق فرآوری شده می گوید: من دوست دارم تعداد فرصت های خرید یک قوطی کوکاکولا را از زمانی که به فرودگاه می رسم تا زمانی که سوار هواپیما می شوم بشمارم. برای خرید مواد غذایی فوق فرآوری شده معمولا ده ها فرصت وجود دارد. این مواد غذایی همه جا هستند مشابه وضعیتی که برای سیگار در دهه 1970 میلادی وجود داشت. شواهدی وجود دارند که نشان می دهند برای بعضی از افراد این نوع از غذا ها به شدت اعتیادآور بوده اند.

بسیاری از ما می دانیم که کوکاکولا بخشی از یک رژیم غذایی سالم را تشکیل نمی دهد. افراد کم تری ممکن است بدانند که چه تعدادی از خوراکی های روزانه ما در دسته فوق فرآوری شده قرار می گیرند: از بیشتر نان های بسته بندی شده در سوپر مارکت ها گرفته تا غلات صبحانه و پیتزا های منجمد تا ماست های با طعم میوه، ژامبون، سوسیس و بعضی نوشیدنی ها را شامل می شوند.

این غذا ها و نوشیدنی ها در همه جا وجود دارند و بیش از نیمی از رژیم غذایی ما در حال حاضر از مواد غذایی فوق فرآوری شده تشکیل شده و تحقیقات در سالیان اخیر مصرف زیاد آن غذا ها را با اضافه وزن و چاقی مرتبط دانسته اند. از آنجایی که این غذا های پرانرژی (اغلب با طعم بسیار زیاد) به گونه ای طراحی شده اند که بسیار خوش طعم باشند تنظیم اندازه مصرف شان سخت است.

بنابراین، راه چاره به این سادگی نیست که به افراد بگویید مصرف آن مواد غذایی را قطع نموده و به رژیم غذایی کامل و غذا های پخته شده روی آورند. (اگرچه در حالت ایده آل این دقیقا همان کاری است که ما باید انجام دهیم). نه تنها مواد غذایی فوق فرآوری شده در همه جا وجود دارند و اعتیادآور هستند بلکه واقعیت آشکار این است که غذای فرآوری شده ناسالم، مقرون به صرفه تر از مواد غذایی سالم هستند. به عبارت دیگر، هیچ کس نمی تواند از آن اجتناب ورزد.

ون تولکن معتقد است که در خصوص چاقی این که تنها فرد را مقصر بدانیم منطقی نیست. او می گوید: به عنوان یک پزشک، افرادی که با چاقی زندگی می نمایند را به عنوان افراد دچار بیماری ناشی از زندگی در محیطی می بینم که به شدت برای بدن شان مضر است. این ایده که اراده یا مسئولیت شخصی ارتباطی با هر یک از این موارد دارد کاملا رد شده است.

در همین حال، ما اکنون دارو های موثری برای درمان علائم مشکل چاقی در اختیار داریم همان طور که سرطان ریه ناشی از سیگار مدت هاست در بیمارستان ها درمان می گردد. داده ها نشان می دهند که سرویس سلامت ملی بریتانیا در سال 2011 میلادی 166 میلیارد پوند برای درمان چاقی و اضافه وزن در سراسر بریتانیا هزینه نموده است. در نتیجه، به نظر می رسد صرف توصیه کردن به افراد جامعه برای بلند شدن از روی مبل کارساز نبوده است.

در برابر این پس زمینه نسل جدیدی از دارو های کاهش وزن وارد شده اند. احتمالا نام اوزمپیک را شنیده اید. ویگووی نیز یک داروی دیگر است. اکنون چنین دارو هایی به عنوان سلاح های حیاتی در نبرد چند جانبه ما علیه چاقی قلمداد می شوند.

دکتر کورک می گوید: چاقی منجر به ایجاد بیماری هایی می گردد. بنابراین، ما باید آن را به عنوان یک بیماری درمان کنیم و این کار با دارو های موثر و ایمن میسر است.

دکتر کورک اشاره می نماید اگرچه همه دارو ها خطر بروز عوارض جانبی بالقوه را به همراه دارند، اما دارو های کاهش وزنی که اکنون در اختیار داریم در نوع خود برترین هستند.

ون تولکن می گوید: مسئله این نیست که آیا راه چاره دارو است یا تغییر در محیط. افرادی که امروزه دچار چاقی هستند به درمان احتیاج دارند. دارو ها آن طور که شرکت ها ادعا می نمایند خوب نیستند، اما جزو برترین درمان هایی هستند که ما اکنون در اختیار داریم و باید آزادانه در دسترس همگان قرار گیرند. او استدلال می نماید که اقدام نکردن هم در درمان بیماری چاقی و هم در درمان علل آن تصمیمی نادرست است.